Mamą być

    Ale numer -mam córeczkę!




Na początku kwietnia przyszła na świat moja córeczka i powywracała cały mój świat do góry nogami. Właściwie nie robi niczego wielkiego: cyca-kupa-spać i tak w kółko, ale nic już nie jest tak jak dawniej. Nie mówię tego z wyrzutem bo w gruncie rzeczy to jest fantastyczne!

Do tej pory razem z moim mężem Jackiem nie potrafiliśmy usiedzieć w domu. Oboje uwielbiamy podróże samochodem więc przy chwilce wolnego czasu zaraz gdzieś jechaliśmy. Na weekend do Zakopanego, nad morze i z powrotem, na rybkę nad stawy do Milicza albo chociaż na poobiedni spacer na Ślężę. Raz na jakiś czas lubiliśmy też wyjść sobie na Rynek wypić piwko albo zjeść coś dobrego. I co? Skończyło się.

Nie byłam tego do końca świadoma aż do dnia kiedy wyszliśmy we trójkę na spacer w sobotni wieczór. W parku na ławkach zalegali młodzi ludzie, pili piwko, imprezowali... Dotarło do mnie, że przecież niedawno ja też mogłabym spędzać tak ten wieczór. Tymczasem idę sobie spokojnie z mężem i wózkiem z dzidziusiem w środku -inny świat! I to wszystko zmieniło się tak gwałtownie, że nawet nie zauważyłam kiedy! Potem rozmawiałam z przyjaciółką, z którą mieszkałam w czasie studiowania w Warszawie. Wspominałyśmy różne sytuacje, wybryki, imprezy z tamtego okresu. Ona nadal mieszka w tym samym miejscu -dalej studiuje w Warszawie i może dlatego stwierdziła, że to było tak niedawno. Mi się z kolei wydawało, że to wszystko działo się w jakimś innym życiu!

Być może właśnie dlatego mamy w Polsce ujemny przyrost naturalny? Ludzie nie chcą mieć dzieci bo to się kojarzy z utratą niezależności, zmianą trybu życia, koniecznością DOROŚNIĘCIA, bycia odpowiedzialnym itd. A przecież znacznie łatwiej jest dbać tylko o siebie i swoje zachcianki -a do tego jak przyjemnie ;-)

Nie zaprzeczam, to wszystko prawda. Ale jest coś jeszcze. Niewątpliwie od narodzin mojej córeczki zyskałam coś co uważam za brakujący element do pełni kobiecości, He he he, tak, wreszcie czuję się w prawdziwą kobietą. Na dodatek z zasługami ;-) I wreszcie mogę powiedzieć, że coś w życiu osiągnęłam! Coś na wieczność, nie na chwilę. Rozpoczynam wielką przygodę na całe życie, która już jest fascynująca: każda nowa minka, uśmiech (chociaż na razie jeszcze nieświadomy...) potrafi dostarczyć masę radości, a możliwość obserwowania dzidziusia, który codziennie nabywa nowych umiejętności jest fantastyczna! Pewnie zrozumieją mnie tylko mamy -nic dziwnego- ja też zawsze patrzyłam z przymrużeniem oka na takie zakochane mamuśki. Ale niestety muszę przyznać, że jestem totalnie zakochana! I szaleję z miłości :-)